Om de vier dagen sterft in België een kind bij de geboorte. Vaak ligt de focus daarna op het verdriet van de vrouw, terwijl de vader zich sneller sterk zal houden. PXL-studenten Vroedkunde Phebe Vanderbiesen en Larisa Appelen onderzochten wat de impact daarvan is.
“We onderzochten hoe vaders dit verlies ervaren, hoe ze ermee omgaan, en op welke manier ze ondersteund worden tijdens en na dit ingrijpende proces”, steekt de Hasseltse Phebe van wal. “Wat opvalt, is hoe vaak vaders zich op de achtergrond zetten. Soms doen ze dat bewust en soms omdat de omgeving dat van hen verwacht. Hoewel zij ook veel verdriet voelen, nemen ze vaak de rol op van ‘de sterke schouder’, waardoor hun eigen rouwproces op pauze wordt gezet of zelfs genegeerd. De eenzaamheid en het gevoel van onzichtbaarheid dat daaruit voortkomt, heeft ons echt diep geraakt.”
De belangrijkste bevinding van het onderzoek is dan ook dat mannen vaak onvoldoende erkenning krijgen voor hun rouw. “Ze zoeken minder snel professionele hulp, terwijl ze evenzeer behoefte hebben aan ruimte en ondersteuning om hun eigen verdriet te mogen beleven”, legt Larisa uit.
“Maar dit onderzoek stopt niet bij woorden op papier”, gaat Phebe verder. “We hopen dat het iets in beweging zet. Daarom een warme oproep: aan alle papa’s of partners die een verlies hebben meegemaakt en voelen dat ze daarover willen praten – weet dat jullie niet alleen zijn. We zijn daarom ook begonnen met een podcast, waarin we ruimte willen geven aan deze vaak onzichtbare verhalen. Verhalen van rouw, van liefde, van gemis. Wie zijn ervaring wil delen, of gewoon even zijn hart wil luchten, is welkom om contact met ons op te nemen. We willen het rouwen van vaders uit de schaduw trekken.”
Je kan de podcast Rouwen in de schaduw beluisteren via deze link.